Ένα ραντεβού στο κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα που δεν ευοδώθηκε
ποτέ. Λόγια ανείπωτα και συναισθήματα καταχωνιασμένα. Γράμματα που ένα χέρι δεν
επέτρεψε να φτάσουν πότε στον παραλήπτη τους.
Ο Μιχάλης Από την Κωνσταντινούπολη του ’67 και μαθητής στη
Μεγάλη του Γένους Σχολή, φοιτητής στη Γεωπονική Σχολή της Αθήνας, επιστρέφει
στην Κύπρο για να υπηρετήσει τη θητεία του. Η σκέψη του δεν έχει ελευθερωθεί
ούτε στιγμή από την εικόνα της κοπέλας που τότε δεν ήρθε στο ραντεβού, και
ψάχνει ακόμα το γιατί. Ο ανθυπολοχαγός του δίνει τις απαντήσεις που ψάχνει, εν
αγνοία του, και ο χρόνος παγώνει.
Εκείνη αρραβωνιάζεται με τον Μάριο. Φεύγει για σπουδές στο
Λονδίνο. Πριν αναχωρήσει για τη χώρα του μαθαίνει ένα μυστικό και όλα
ανατρέπονται. Αναζητεί απαντήσεις. Ο
ιστός της αγάπης τους αρχίζει να υφαίνεται σε πείσμα των συγκυριών που τους
προξενούν προβλήματα. Άλλωστε «οι συμπτώσεις και τα θαύματα είναι παιδιά της
ίδιας μάνας».
Στις 20 Ιουλίου 1974 στην Κερύνεια δυο καρδιές υπόσχονται
αιώνια αγάπη και αφοσίωση. Η απόβαση όμως των Τούρκων ανατρέπει για άλλη μια
φορά τα σχέδια τους. Μέσα σε μία νύχτα τα όνειρα γκρεμίζονται και οι δύο
ερωτευμένοι χάνονται ξανά. Ωριμάζουν και σκληραίνουν. Βιώνουν τις αγριότητες των
Τούρκων, τους βιασμούς, το πλιάτσικο και την απανθρωπιά. Πληγώνονται και
μετατρέπονται σε θηρία, όπως μόνο ο πόλεμος μπορεί να μετατρέψει τον άνθρωπο
όταν παλεύει για να επιβιώσει.
Τον Δεκέμβρη του ’74, ο Λευτέρης Αμπατζόγλου, Έλληνας
αγνοούμενος, επιστρέφει από την Κύπρο στην Ελλάδα, όταν μαθαίνει πως
καταζητείται από την Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών ως “επικίνδυνος δια την
εθνικήν ασφάλειαν της χώρας”. Δίπλα του η Μάχη, Κύπρια προσφυγοπούλα στέκεται
δίπλα, φάρος αναμμένος. Και από πάνω τους μία σκιά, ένας άνθρωπος. Ο Αλκιβιάδης
Μανδρέας. Τους καταδιώκει με μανία και μίσος. Με πάθος, με μένος μετατρέποντας
τη σύλληψή του σε στόχο ζωής. Σε Επικίνδυνη εμμονή.
Τραγικές φιγούρες οι γονείς του Λευτέρη, που έχοντας χάσει
στην Κωνσταντινούπολη τον πρώτο τους γιο, τώρα τους τρώει το μαράζι και για το
δεύτερο καμάρι τους. Αγωνιούν, φοβούνται, συνωμοτούν, υπομένουν. Μόνο για μια
αγκαλιά, για ένα βλέμμα, για μία λέξη αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την
ασύνορη αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους.
Ο κος Τσάκωνας δημιούργησε ένα μυθιστόρημα καθηλωτικό και
συνάμα διδακτικό. Παράλληλα με την πλοκή της ιστορίας, ξεπροβάλλουν οι σκληρές
καταστάσεις που βίωσε ο Κυπριακός λαός από την τουρκική εισβολή. Τον πόνο, το
θάνατο, την εγκατάλειψη, τη ξενιτιά μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Και πίσω στην
Ελλάδα του 1974, απεικονίζει με ζοφερά χρώματα το ρόλο της Ασφάλειας, τις
παρακολουθήσεις, την ανασφάλεια, τον εκφοβισμό, τη βαναυσότητα. Οι χαρακτήρες
των ηρώων έχουν σκιαγραφηθεί με τρόπο μοναδικό, η πλοκή είναι γρήγορη και καταιγιστική
και οι ανατροπές σου κόβουν την ανάσα και συνθέτουν ένα βιβλίο συναρπαστικό.
Τελειώνοντας παραθέτω μία φράση από το βιβλίο : «Δεν ήθελε να είναι ήρωας. Δεν
είναι ήρωας εκείνος που καταφέρνει να βγει μέσα από έναν πόλεμο. Ο πόλεμος
μπορεί να είναι απλά μια αφορμή, αλλά δεν είναι αυτός που γεννάει τους ήρωες. Ο
φόβος και η απελπισία είναι.»
ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ