Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κριτική του βιβλίου "Chicago - Κύθηρα" της Πάττυ Γερούλη : από την αγαπημένη Lola Cathrine



Σίγουρα όλοι βιωνουμε κάποιες φορές  καταστάσεις που θεωρούμε ότι είναι οι χειρότερες της ζωής μας. Και ίσως πράγματι τη στιγμή που τις ζούμε να είναι. Αλλά κατά ένα μαγικό τρόπο τις περισσότερες τουλάχιστον φορές, έχουμε να θυμόμαστε κάτι από αυτές που μας κάνει (εκ των υστέρων) να γελάμε...


Η πρώτη μου επαφή με τα κινητά τηλέφωνα έγινε την περίοδο των Πανελλήνιων εξετάσεων, όπου ζώντας αρκετά ναυτικά μίλια μακριά από το εξεταστικό κέντρο και φεύγοντας πρώτη φορά από το σπίτι, οι δικοί μου με προμήθευσαν με ένα κινητό που θα μπορούσε να θεωρηθεί εξτρά αποσκευή λόγω μεγέθους.


Μιλάμε για το ’99 και υπήρχαν λίγα κινητά μεν, αλλά σαφώς αξιοπρεπέστερα από το δικό μου, δε. Παρόλα αυτά το δικό μου έπρεπε να είναι το ογκοδέστερο και γελοιοδέστερο που κυκλοφορούσε.  Οι νεότεροι που μεγαλώνουν με τις micro- sim ούτε που μπορούν να φανταστούν ότι κάποτε υπήρξε κινητό που καταβρόχθιζε την κάρτα sim ολόκληρη, χωρίς καν να την αποσπάσεις από τις εγκοπές (μέγεθος τηλεκάρτας) - (και με κεραία που έφτανε να καμακώσεις κάτι από το πάνω πάνω ράφι αν ήσουν κοντός


Κι ενώ βρισκόμουν στο δελφίνι (το ιπτάμενο) ταξιδεύοντας για το Βόλο, βεβαιώθηκα ότι δε με κοίταζε κανείς και πήγα να ανανεώσω την κάρτα για να μπορέσω  να τηλεφωνήσω σπίτι αμέσως μόλις φτάσω, γιατί με 3 λεπτά καθυστέρηση οι δικοί μου θα έβαζαν amber alert.

Αγνοώντας τη διαδικασία ανανέωσης (αφού δε με είχε ενημερώσει κανείς), έκανα αυτό που φαινόταν το πιο λογικό: Έβγαλα την κάρτα sim κι έβαλα μέσα την κάρτα ανανέωσης (δυο κάρτες ίδιου μεγέθους, τόσο μ έκοφτε, αυτό έκανα). Άνοιξα το κινητό κι εκείνο άρχισε να βγάζει καπνούς (ποιος ξέρει τι κατάφερα να βραχυκυκλώσω) και το πέταξα στη θάλασσα από την τρομάρα. Το επόμενο κινητό το πήρα 4 χρόνια μετά και δεν είπα ποτέ σε κανένα τι συνέβη.


Αν η μαμά διαβάσει αυτή την ανάρτηση, θα πρέπει να λογοδοτήσω 16 χρόνια μετά για το κινητό που εξαφάνισα στα άπατα του αιγαίου και που κόστισε τα μαλλιά της κόμης του μπαμπά ,οπότε μεγάλη η χάρη σας


Έχοντας πέσει θύμα bullying άπειρες φορές στα σχολικά μου χρόνια (και χωρίς κάποιο προφανή λόγο-δε φορούσα γυαλιά-δε φορούσα σιδεράκια-δεν ήμουν καραφλή ούτε βυζαρού) και παρόλο που αργότερα αντιστράφηκαν οι ρόλοι κι έγινα bully hunter βρέθηκα πολλές φορές σε θέση να επιστρατεύω τις δυνάμεις του σύμπαντος (είχα ήδη διαβάσει τον αλχημιστή) να με βοηθήσουν να εξαϋλωθώ για να γλιτώσω την ντροπή. 


Μερικές φορές βέβαια πήγαινα γυρεύοντας, γιατί όταν είσαι 16 και βιάζεσαι να μεγαλώσεις, φοράς φουστάνι και  τακούνι (στο οποίο δεν ξέρεις ακόμα καν να στηρίζεσαι αξιοπρεπώς) και παλεύοντας μέσα σου με το παιδί που ακόμα υπάρχει και θέλει να παίξει, δεν ξεκινάς πιλαλώντας χαρωπά σαν το κατσίκι της Χάιντι να παίξεις λάστιχο με πιτσιρίκια που πατάνε γερά στα αθλητικά τους και διαθέτουν πόδια κοντύτερα και  θρασυτάτως ταχύτατα από τα δικά σου (που ζυγίζουν και 2 κιλά περισσότερο λόγω των τακουνιών).


Σκοντάφτοντας βρέθηκα σε ανύποπτο χρόνο τουμπαρισμένη και τυλιγμένη με το λάστιχο, χρειάστηκαν 3 άτομα να με ξεμπλέξουν και 3 ψαλίδια να κόψουν το λάστιχο και μέχρι να γίνουν όλα αυτά πέρασα ένα εφιαλτικό 10λεπτο σα φαλαινοκαρχαρίας πιασμένος σε αθερινόδιχτο, με το φουστάνι φερετζέ και το βρακί του Σνούπι σε κοινή θέα, σε ένα σχολικο συγκρότημα που συστέγαζε νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο ΚΑΙ λύκειο.
 

Τις επόμενες μέρες τις πέρασα εξαντλώντας κάθε ταξιδιωτικό οδηγό και υπολογίζοντας πόσα χαρτζηλίκια χρειάζομαι για ένα εισιτήριο άνευ επιστροφής για το Κατμαντού.

Αυτά για όσους νόμίζουν ότι έχουν περάσει άσχημα στο σχολείο.


Έχουν υπάρξει και φορές όμως που δεν πήγαινα καθόλου γυρεύοντας και για κάποιο λόγο με κυνηγούσε ένας συνεχής μαυρογατισμός- κοινώς γκαντεμιά, αλλά αυτά θα σας τα πω άλλη φορά.


Μέσα από ανάλογες εμπειρίες εξευτελισμού γνώρισα όμως μια μαγική λέξη που ονομάζεται α-υ-τ-ο-σ-α-ρ-κ-α-σ-μ-ό-ς και που όταν την εκμεταλλεύτηκα ανακάλυψα με χαρά ότι πρώτον εξαφάνιζε κάθε ντροπή και ανασφάλειά μου και δεύτερον ότι ήταν bullyδιώχτης, κοινώς έκανε τους θύτες να χάνουν το ενδιαφέρον τους μιας κι έβλεπαν πως μάλλον το διασκέδαζα περισσότερο από όσο θα ήθελαν. Και όντως, αν εξαιρέσεις το τραγικό του πράγματος, το όλο θέμα και θέαμα ήταν μόνο για γέλια. 


Έχω διευκρινήσει ότι δεν είμαι βιβλιοκριτικός/δημοσιογράφος/συγγραφέας, δεν έχω καμία απολύτως γνώση και ό,τι γράφω έχει να κάνει απλά με ό,τι κάθε βιβλίο που διαβάζω  μου ξυπνά.




Ο τρελός αυτός δάσκαλος που έχω (κι από δω και πέρα θα τον αναφέρω ως Δάσκαλος για να μην εξηγώ κάθε φορά ποιος είναι), αυτός που μ έβαλε να διαβάσω και το βιβλίο του Χίτλερ αλλά και το Κοράνι και με παιδεύει τρία χρόνια με την ίδια αναθεματισμένη ασκηση που την έχω γράψει χίλιες φορές και με χίλιους τρόπους, μου έχει πει ότι για να έχει κανείς μια ολοκληρωμένη άποψη για ένα βιβλίο, πρέπει να το διαβάσει 3 φορές. 


Την πρώτη φορά ταξιδεύεις μόνο με την υπόθεση και στο τέλος σου μένουν συναισθήματα από τα όσα έζησες με αυτή. Τη δεύτερη φορά αρχίζει η ανάγνωση και βαθαίνει, παρατηρείς τους ήρωες καλύτερα και τους γνωρίζεις πιο ουσιαστικά. Επίσης μπορείς να φτιάξεις και μια πολύ πιο λεπτομερή εικόνα για τους ίδιους και τον τόπο που διαδραματίζεται η ιστορία.

Στην τρίτη μετά ανάγνωση, έχεις εμβαθύνει ακόμα περισσότερο και μπορείς πια να δεις άλλες λεπτομέρειες, ακόμα και να ξεχωρίσεις σημεία του βιβλίου όπου πραγματικά μιλάει ο ίδιος συγγραφέας και καταθέτει τον εαυτό του, τα βιώματά του, τις απόψεις του και την ψυχή του. Αυτές λοιπόν οι τρεις αναγνώσεις είναι απαραίτητες κατά το Δάσκαλο για να πεις μετά ότι «αυτό ήταν ένα καλό βιβλίο». 


«Τώρα αν ο συγγραφέας είναι γατόνι» μου λέει,  «μπορεί και να δεις πολλά από αυτά  και στην πρώτη ανάγνωση, αλλά ο κανόνας του Δάσκαλου για μαθητευόμενους αναγνώστες είναι αυτός» (γιατί και η ανάγνωση θέλει πείρα.


Βέβαια αυτό δεν μπορεί να γίνει την ίδια χρονική στιγμή, εκτός αν το βιβλίο σας έχει απογειώσει ψυχικά, και υπάρχουν βιβλία που δεν έχω διαβάσει ούτε δεύτερη φορά ακόμα, όμως θα το κάνω. Στέκομαι όμως στην υπόδειξη αυτή και στη φράση «αν ο συγγραφέας είναι γατόνι».


Το γατόνι λοιπόν που προκάλεσε όλο αυτό το χειμαρρώδες πρόλογο (ελπίζω να μη φύγατε αλαλάζοντας ή να μη σας πήρε ο ύπνος γιατί ΤΩΡΑ θα σας πω για το βιβλίο ονομάζεται Πάττυ Γερούλη και το βιβλίο της είναι το Σικάγο- Κύθηρα. Και το ξεκαθαρίζω από τώρα ότι η άποψή μου είναι εντελώς υποκειμενική.


Όλοι οι συγγραφείς καταθέτουν κομμάτια της ψυχής τους στα βιβλία τους, όμως το συγκεκριμένο δεν περιέχει κανένα κομμάτι. Είναι ολόκληρη η ψυχή της στο πιάτο. Αυτό που μου έμεινε περισσότερο είναι ο απολογισμός που χρειάστηκε να κάνει προκειμένου να μπορεί να δει εξ αποστάσεως πια και να γράψει αυτή την ιστορία.


Μου έκανε τρομερή εντύπωση η ικανότητά της να αναλύει τόσο μεθοδικά και σωστά τους χαρακτήρες των ηρώων, ώστε να μπορώ να καταλάβω ακριβώς τις πράξεις τους και ποιες σκέψεις ή βιώματα τους οδήγησαν εκεί.  


Είδα σε πολλά σημεία τον εαυτό μου, τις επιλογές μου, τις αναμνήσεις και τα βιώματά μου και ξέρω σίγουρα ότι όσοι το διαβάσουν θα δουν κι αυτοί κάτι δικό τους. Ολόκληρα μαθήματα ζωής σε κάθε διάλογο ή σκέψη. Αν πρόκειται να το δείτε επιφανειακά περιμένοντας κινηματογραφικού κάλλους σκηνές, σασπένς ή φονικά, αφήστε το. Αν το πάρετε όμως «αλλιώς» θα κάνετε ένα σπουδαίο ταξίδι αυτογνωσίας. 


Το βιβλίο της μπορείτε να το προμηθευτείτε από εδώ:




*I Love Patty <3

Καλημέρα!!!!

LOLA CATHRINE

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΨΗΦΙΣΑΤΕ : ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ κας ΜΑΝΤΑ

Καταρχήν ένα μεγάλο μπράβο στα 277 άτομα που τίμησαν την έρευνά μας και απάντησαν με ειλικρίνεια τη γνώμη τους για καθένα από τα βιβλία της κας Μαντά. Οι έρευνες αυτές θα μπορούν στο μέλλον ν' αποτελούν σημείο αναφοράς για κάποιον που ζητάει γνώμη σχετικά με κάποιο από τα βιβλία της !Τα αποτελέσματα κάθε έρευνας θα τα βρίσκεται στην κατηγορία "ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΟΙΝΟΥ". Τα αποτελέσματα που βλέπετε στις εικόνες περιέχουν και τα άτομα που δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο. Για το λόγο αυτό ακριβώς κάτω από κάθε εικόνα αναγράφω το σύνολο των ατόμων που έχουν διαβάσει το βιβλίο και άρα επι αυτού του συνόλου είναι και τα νούμερα που εκφέρουν άποψη για καθένα από τα βιβλία! Διευκρίνηση : το νέο βιβλίο της κας Μαντά "Μια συγνώμη για το τέλος" κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες οπότε παρουσιάζουμε απλά μια μικρή τάση για το βιβλίο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο για την αγορά του, στηριζόμενοι σε ένα τόσο μικρό δείγμα! Συμφωνα με τα αποτελέσμ

Το 1ο επίσημο teaser από την ταινία "Σκοτεινή Αγάπη" που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Colleen Hoover!

Βγήκε στον αέρα το το 1ο επίσημο teaser από την ταινία "Σκοτεινή Αγάπη" που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Colleen Hoover! Παρακουλουθήστε το :  https://www.youtube.com/watch?v=XtYFba2s2rE " Η Τέιτ και ο Μάιλς δεν θεωρούν τους εαυτούς τους καν φίλους. Το μόνο πράγμα που έχουν κοινό είναι μια αναμφίβολη αμοιβαία έλξη. Συνειδητοποιούν ότι μπορούν να έχουν την τέλεια, χωρίς δεσμεύσεις συμφωνία. Αυτός δε θέλει έρωτες, αυτή δεν έχει τον χρόνο: το μόνο που απομένει είναι το σεξ. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ρολόι, αρκεί η Τέιτ να ακολουθήσει τους δύο κανόνες που θέτει ο Μάιλς: ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Νομίζουν ότι μπορούν να το διαχειριστούν, αλλά τα πάντα αλλάζουν όταν τα αληθινά αισθήματα μπλέκονται στην εξίσωση. Οι καρδιές διαπερνιούνται.                 Οι υποσχέσεις σπάνε.                     Οι κανόνες παραβιάζονται.                              Η αγάπη γίνεται σκοτεινή. " ΠΗΓΗ :  http:

7 αποφθέγματα του Ναγκίμπ Μαχφούζ που αξίζει να διαβάσετε...

Ο Ναγκίμπ Μαχφούζ γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1911 στο Κάιρο. Άρχισε να γράφει στα δεκαεφτά του, και το πρώτο μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται στην αρχαία Αίγυπτο, εκδόθηκε το 1939. Έγραψε γύρω στα τριάντα μυθιστορήματα και περισσότερα από εκατό διηγήματα, πολλά από τα οποία έγιναν επιτυχημένες ταινίες. Το 1988 η Σουηδική Ακαδημία Γραμμάτων τίμησε τον Μαχφούζ με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στις 30 Αυγούστου 2006. [ Πηγή : Εκδόσεις Ψυχογιός ] "Μπορείτε να πείτε αν ένας άνθρωπος είναι έξυπνος από τις απαντήσεις του. Μπορείτε να πείτε αν ένας άνθρωπος είναι σοφός από τις ερωτήσεις του". "Σπίτι δεν είναι εκεί που γεννιέσαι. Σπίτι είναι εκεί που όλες οι προσπάθειες σου να ξεφύγεις, σταματούν". "Ο φόβος δεν εμποδίζει τον θάνατο. Εμποδίζει τη ζωή". "Η αγάπη είναι σαν την υγεία. Την παραμελούμε όταν υπάρχει και τη λατρεύουμε όταν τη χάνουμε."