ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ Συνέντευξη του κου Λίβου Στέφανου!

Στην παρέα μας σήμερα φιλοξενούμε τον συγγραφέα κο Λίβο Στέφανο, το νεο βιβλίο του οποίου φέρει τον τίτλο "Το μυστικό του Λεβάντε". Μας μίλησε για τις αναμνήσεις του από το νησί του τη Ζάκυνθο, τα αγαπημένα του βιβλία, τις προτιμήσεις του και τα όνειρά του για το μέλλον. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς και του ευχόμαστε καλοτάξιδο το νέο του πόνημα!

Ο Στέφανος Λίβος γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Ζάκυνθο και ζει στο Λονδίνο. Έχει σπουδάσει Ψυχολογία και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά δουλεύει σαν Learning Coordinator στο εθνικό σύστημα υγείας της Αγγλίας. Τις ώρες που δεν εργάζεται, προσπαθεί να βρει χρόνο για γράψιμο μεταξύ κατσαρόλας, σκούπας και social media. Μεγαλύτερό του άγχος είναι ότι οι μέρες φεύγουν πολύ γρήγορα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Υπάρχει κάποιος Έλληνας ή ξένος συγγραφέας που θεωρείτε μέντορά σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Σίγουρα ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες σε θέματα ύφους, ο Καρκαβίτσας σε τεχνικές και πιο πρόσφατα ο Όργουελ (σε κάτι που δεν έχω γράψει ακόμα)

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που έχετε από τον εαυτό σας να γράφει μια ολοκληρωμένη ιστορία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ήταν μια Κυριακή στο Λύκειο, όταν αποφάσισα ότι αντί να κάνω μια εργασία για το σχολείο, θα έγραφα το πρώτο μου διήγημα. Ήταν τέτοια η ικανοποίηση μετά που δε με ένοιαξε καθόλου τι μου είπε η καθηγήτρια. Πλέον δεν θυμάμαι καν πώς είχε αντιδράσει.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια στο υπέροχο νησί της Ζακύνθου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αρκετά βαρετά, θα έλεγα. Ήμουν μοναχοπαίδι και σε μια γειτονιά όπου δεν υπήρχουν παιδιά της ηλικίας μου. Πέρα από τα βιβλία, είχα δραστηριότητες για τις οποίες οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν ακόμα. Για παράδειγμα, μια φορά επιχείρησα να φτιάξω ένα ασανσέρ για τις γάτες μας, αλλά δεν τα κατάφερα αφού μόλις αυτό ξεκινούσε, αυτές πηδούσαν έξω.

 

ΕΡΩΤΗΣΗ : Τι σας λείπει περισσότερο από το νησί σας τώρα που βρίσκεστε στο Λονδίνο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Μερικά κυριακάτικα απογεύματα με τον ήλιο να φωτίζει βαριεστημένος. Οι ώρες δηλαδή που απλά πρέπει να μην κάνεις και να μην σκέφτεσαι τίποτα.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πότε γεννήθηκε η ιδέα μέσα σας να γράψετε το νέο μυθιστόρημά σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Γεννήθηκε όταν μου διηγήθηκαν πραγματικές ιστορίες της Κατοχής στη Ζάκυνθο. Ήξερα ότι δεν ήταν ευρέως γνωστά αυτά τα γεγονότα, οπότε αποφάσισα ότι θα είμαι αυτός που θα τα καταγράψει.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πόσο δύσκολο είναι για σας να γράψετε ένα βιβλίο που αναφέρεται σε μια εποχή που δεν την έχετε ζήσει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά και πρόκληση μαζί. Πέρα από τα ιστορικά γεγονότα που μπορούσα να βρω στα βιβλία, υπήρχε η ατμόσφαιρα της εποχής που προσπάθησα να αναπαραστήσω με τη φαντασία και τις πληροφορίες που άντλησα από ανθρώπους που έζησαν τότε και από τα βιβλία του Ξενόπουλου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Τι θεωρείτε ότι είναι πιο σημαντικό σε ένα βιβλίο : οι χαρακτήρες ή η πλοκή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Αν οι χαρακτήρες δεν έχουν βάθος σημαίνει ότι ο κόσμος που έχει φτιάξει ο συγγραφέας δεν είναι ολοκληρωμένος και, συνεπώς, η πλοκή είναι αδύναμη. Αντιθέτως, μια πλοκή δυνατή δε θα μπορούσε ποτέ να κρατήσει το ενδιαφέρον αν ο αναγνώστης δεν ένιωθε κοντά σε κάποιον από τους χαρακτήρες.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Αντέχετε να κρατάτε μυστικά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αρκετά, κυρίως λόγω επαγγέλματος. Το χειρότερο όταν κρατάς μυστικά είναι η γνώση ότι αν δεν το κάνεις θα διαλυθούν ισορροπίες που βασίζονται ακριβώς στην αποσιώπηση κρυφών γεγονότων. Είσαι σαν μαριονετίστας που κάνει διακοπές.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Προτιμάτε να διαβάζετε e-book ή χαρτόδετα βιβλία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Προτιμώ και διαβάζω e-books, κυρίως λόγω ευκολίας και πρακτικότητας. Χαρτόδετα βιβλία πλέον διαβάζω μόνο στην παραλία. 

ΕΡΩΤΗΣΗ : Αν έπρεπε να διαλέξετε 5 βιβλία αγαπημένων σας συγγραφέων ποια θα ήταν αυτά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Τα 100 Χρόνια Μοναξιά, το 1984, το Ποιος σκότωσε τον Ρότζερ Ακρόυντ, το Χαμογέλα, ρε... τι σου ζητάνε και αφήνω την τελευταία θέση κενή για αυτά που δεν έχω διαβάσει ακόμα.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποιος ήρωας βιβλίου θα θέλατε να είναι υπαρκτό πρόσωπο για να τον συναντήσετε από κοντά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ο Winston Smith από το 1984.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πού αισθάνεστε ότι φεύγουν πιο γρήγορα οι μέρες; Όταν βρίσκεστε στην Αθήνα ή στο Λονδίνο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Θα έλεγα στην Αθήνα επειδή έρχομαι κυρίως για λίγες μέρες, αλλά νομίζω ότι ο χρόνος πλέον τρέχει παντού. Δεν ένιωθα έτσι όμως πριν πέντε χρόνια, γι’ αυτό δεν ξέρω αν φταίει που μεγαλώνω ή που κάνω περισσότερα πράγματα μέσα στη μέρα μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πώς βλέπετε τον εαυτό σας σε 5 χρόνια από σήμερα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Να έχω βάλει στην άκρη το γράψιμο για να έχω χρόνο για τα παιδιά μου. Κανένα best seller και κανένα βραβείο δεν μπορεί να συγκριθεί με την παρακαταθήκη που αφήνεις σαν γονιός.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Στη ζωή σας λειτουργείτε περισσότερο με γνώμονα τη λογική ή το συναίσθημα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Χρειάζονται πάντα και τα δύο μαζί, γι’ αυτό αποφασίζω ποια είναι η κατάλληλη ισορροπία ανάλογα με τις περιστάσεις. Δεν μπορούμε να είμαστε ή μόνο αιθεροβάμονες ή μόνο κυνικοί.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πώς μπορούν οι αναγνώστες σας να μάθουν περισσότερα για σας;
Website: www.stefivos.com
Facebook: www.facebook.com/stefivos
Twitter: www.twitter.com/stefivos
Lnkedin: http://uk.linkedin.com/in/stefanoslivos
Goodreads: http://www.goodreads.com/author/show/6153781.Stefanos_Livos

ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

1. "Κλεφτές ματιές"

Τι κοινό έχουν μια έκρηξη σουπερνόβα, ένα σπίτι με θέα το Σηκουάνα, ένας ζωγράφος που φτιάχνει το πορτρέτο της ζωής του, ένας έρωτας που μένει κρυφός για μια ζωή, τα ματαιωμένα όνειρα μιας γυναίκας, και ένα φυλαχτό που ομολογεί μια αμαρτία;
Είναι όλα κομμάτια αυτού του βιβλίου, δεκατρείς ιστορίες σαν κλεφτές ματιές στις ζωές κάποιων ανθρώπων που αγαπάνε, πληγώνονται, μένουν μόνοι τους, θρηνούν τα όνειρά τους και κάνουν παθιασμένο έρωτα...

2. "Όσα χωράει μια στιγμή"

Όσο κι αν κρατήσει αυτή η αφήγηση, στην πραγματικότητα κρατάει μόνο μια στιγμή... Με αυτή τη φράση ξεκινάει η αναδρομή του Βασίλη στο παρελθόν, με την αλμύρα της θάλασσας να δροσίζει το πρόσωπό του και τον αέρα να παρασέρνει μακριά τις σκέψεις του. "Μην κοιτάς ποτέ πίσω. Το μόνο που θα βρεις είναι ό,τι άφησες ή ό,τι σ' άφησε να φύγεις", του είχαν πει κάποτε. Όμως αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Είναι πολλά αυτά που πρέπει να θυμηθεί: το μυστικό που σημάδεψε τη ζωή του, το ταξίδι με το τρένο, τη γέννηση ενός παιδιού, μια προδοσία, το Λονδίνο, έναν καταραμένο έρωτα... Έχει μόνο μια στιγμή. Θα προλάβει; "Κανένα μυστικό δε μένει για πάντοτε κρυμμένο. Σιωπηλά και υπομονετικά περιμένει στο σκοτάδι. Σ' αφήνει να χτίσεις τη ζωή σου, να στοιχίσεις με προσοχή τα τούβλα σου, και μετά φανερώνεται. Δίνει μια και σ' τα γκρεμίζει όλα. Γι' αυτό και διατηρείται άφθαρτο στο χρόνο, γιατί η μοίρα του είναι στο τέλος να αποκαλυφθεί. Έτσι όπως θα αποκαλυπτόταν και το μυστικό της οικογένειάς μου".

3. " Το μυστικό του Λεβάντε"

Την είδα πρώτη φορά να κατεβαίνει από ένα λαντό, όταν ήρθαν οικογενειακώς στα Πηγαδάκια. Ο χρόνος πάγωσε, δεν είχα ξαναδεί τίποτα πιο όμορφο στη ζωή μου. Τα μάτια της παιχνιδιάρικα, με μια σαγηνευτική μελαγχολία με προκαλούσαν να παίξω μαζί τους. Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ο έρωτάς μου για τη Βιολέτα. Ζήσαμε τη νεότητά μας στα χρόνια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου στη Ζάκυνθο, σε μια εποχή που σημαδεύτηκε από την Κατοχή, ένα ναυάγιο στην Αδριατική και μια δολοφονία...Κυνηγημένοι από τα στερεότυπα, ήμασταν αναγκασμένοι να κρύβουμε την αγάπη μας, μιας και πιστεύαμε σε διαφορετικούς θεούς. Εμείς όμως ξέραμε ότι οι θεοί μας μηχανεύτηκαν έναν ολόκληρο πόλεμο για να γνωριστούμε και μετά να μας χωρίσουν. Ωστόσο, δεν θα υποκύπταμε σε καμία θεϊκή εντολή και σε κανέναν ανθρώπινο νόμο. Η Βιολέτα ήταν το φως που γέμισε την καρδιά μου, ο λεβάντες που μου χάιδεψε την ψυχή. Ο θησαυρός μου, η Βιολέτα μου, ήταν το εισιτήριό μου για την αθανασία, το θαύμα που θα έσωζε τις αναμνήσεις μου, όταν θα τις απειλούσε η λήθη...

https://www.dioptra.gr/Vivlio/454/712/To-mustiko-tou-levante/ 

ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ