ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ Συνέντευξη με τη συγγραφέα Ευθυμία Αθανασιάδου - Μαράκη!

Στο blog μας σήμερα έχουμε τη μεγάλη χαρά και τιμή να φιλοξενούμε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε η συγγραφέας Ευθυμία Αθανασιάδου - Μαράκη, μια ευγενική φυσιογνωμία, με μια ιδιαίτερη πένα και κυρίως με μια γλυκύτητα που σε κατακλύζει. Σε λίγες μέρες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ το νέο της πόνημα με τίτλο "Στο σεντούκι της  ψυχής μου" και εμείς θέλουμε να της ευχηθούμε από καρδιάς "καλοτάξιδο" και να την ευχαριστήσουμε θερμά για την υπέροχη κουβέντα μας. Απολαύστε την!

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πότε γεννήθηκε η ιδέα μέσα σας να γράψετε το πρώτο σας μυθιστόρημα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Το καλοκαίρι του 2006 σε μια παραλία,και μετά από ώρες συζήτησης με φίλους για τα προβλήματα που έχουν τα ζευγάρια στη σημερινή εποχή.Αποφάσισα πως ήθελα να γράψω ένα μυθυστόρημα για τις σχέσεις των ανθρώπων στο γάμο,την απομάκρυνση των συζύγων,τις υποχρεώσεις τους και την έλλειψη επικοινωνίας που τελικά καταλήγει στο να βρεί ο καθένας της δικές του διεξόδους.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Τα μέρη που ζήσατε (Σέρρες, Γερμανία, Αθήνα) τι ρόλο έχουν διαδραματίσει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι διαφορετικές περιοχές που έχω ζήσει και η κουλτούρα των ανθρώπων της κάθε πόλης σαφώς έχει επηρεάσει τόσο το χαρακτήρα όσο και τις συνήθειες της ζωής μου. Την παιδική μου ηλικία την θυμάμαι κυρίως στη Γερμανία όπου και είχαν μεταναστεύσει οι γονείς μου για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Η ζωή εκεί ήταν πολύ εύκολη για εμάς τα παιδιά αφού μας παρείχαν σχεδόν τα πάντα. Γυρίζοντας αργότερα στην Ελλάδα ,και συγκεκριμένα στην πόλη των Σερρών, μπορώ να πω πως επηρεάστηκα από την αλλαγή περιβάλλοντος και την φτώχεια που επικρατούσε τότε.

Δεν μπορώ να ξεχάσω το πως μας κοιτούσαν οι κάτοικοι, αφού ήμασταν από τους ελάχιστους  που είχαμε αυτοκίνητο! Στις Σέρρες οι γονείς μου άνοιξαν φούρνο κι εμείς βοηθούσαμε στη δουλειά μετά τα μαθήματα. Εκεί μάθαμε να σεβόμαστε τον κόπο των άλλων,μάθαμε να βοηθάμε και σιγά σιγά μπήκαμε στην κουλτούρα των ανθρώπων της επαρχίας,αποκτησαμε καλούς φίλους που φυσικά κρατάμε μέχρι και σήμερα. Ερχόμενη στην Αθήνα μόνη στα 19 μου,κι αφού πέρασα τόσα χρόνια στην επαρχία έπρεπε να μπώ στους ρυθμούς μιας μεγάλης πόλης και να συναναστραφώ με ανθρώπους διαφορετικά μεγαλωμένους από εμένα. Φυσικά αγάπησα πολλά πράγματα εδω όπως το θέατρο,κάτι που στην επαρχία έλλειπε,τον κινηματογράφο και φυσικά τα κοντινά ταξίδια στα νησιά. Γνώρισα ανθρώπους και καταστάσεις πολύ διαφορετικές από ότι πρίν και πολλά πράγματα άλλαξαν στη ζωή μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πέστε μας δυο λόγια για το βιβλίο σας «Παράθυρο στο χρόνο»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Στο δεύτερο βιβλίο μου «Παράθυρο στο χρόνο» βιογραφείται η      πορεία της οικογένειάς μου, μέσα από τη Μικρασιατική καταστροφή ,αρχίζοντας από τον προπάππου Κώστα και την προγιαγιά Λέγκω, η οποία ήταν η πηγή της γνωριμίας μου με τα γεγονότα που η οικογένειά μου αντιμετώπισε ύστερα από τον ξεριζωμό της από το Ουσάκ. Αναφέρεται στη φιλική συνύπαρξη Ελλήνων και Τούρκων, αλλά και των θρησκειών τους. Μέσα σε μια ανθρώπινη κοινωνία ,η Λέγκω αδυνατεί να πιστέψει πως κάποιοι θα γίνουν δολοφόνοι τους. Όμως βεβαιώνεται πως ο Τουρκικός στρατός έχει την εντολή να πράξει αυτό που δεν ήταν πιστευτό από τον απλό άνθρωπο «Βία και θάνατος στους Έλληνες». Η οικογένεια ακολουθεί τη μοίρα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας των οποίων προορισμός είναι η Ελλάδα. 

Η αγωνιώδη και γεμάτη ταλαιπωρίες σωτήρια εγκατάστασή τους στη Σαλονίκη και η πρόοδός τους στη νέα πατρίδα. Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και η ζωή της προσφυγιάς σκορπίζουν την οικογένεια σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας. Οι ιστορικές συγκυρίες, οι νέοι πόλεμοι και διχασμοί ,οικογενειακοί και πολιτικοί, στέλνουν τα αδέρφια σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα ,εντός και εκτός των συνόρων. Μετά από πολλά χρόνια ξαναβρίσκονται. Ποτέ όμως όλοι μαζί. Και το Ουσάκ είναι ένα αναπάντητο ερωτηματικό ,μια μακρινή ανάμνηση ,που αναβιώνει στη γεύση ενός καζάν ντιπί, έτσι όπως το έφτιαχνε η γιαγιά Λέγκω με τ’ όνομα.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πόσο δύσκολο συναισθηματικά ήταν για σας ν αποτυπώσετε στο βιβλίο σας «Παράθυρο στο χρόνο» βιώματα των δικών σας ανθρώπων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Η συναισθηματική φόρτιση όταν αποτυπώνεις  πραγματικά γεγονότα και μάλιστα ξεριζωμού είναι ιδιαίτερα μεγάλη.Πόσο μάλλον όταν αφορούν και τους προγόνους σου.Χρειάστηκε να συζητήσω πολλές ώρες με πρόσωπα τα οποία αναφέρω στο βιβλίο και το δυσκολότερο κομμάτι για εμένα ήταν όταν αναβίωναν οι ίδιοι της ιστορίες τους με δάκρυα στα μάτια και έβλεπα τη συγκίνηση για αυτά τα οποία είχαν συμβεί στη ζωή τους.

Υπήρξε κάποια σκηνή που δεν αντέχατε να γράψετε και φορτιστήκατε συναισθηματικά κατά τη συγγραφή της;

Η συνάντηση της μητέρας μου Μακρίνας με τον αδερφό της Μαρίνο, τον οποίο είχανε κλέψει στο παιδομάζωμα και βρεθήκανε είκοσι χρόνια μετά.Η μητέρα μου έκανε πολλές προσπάθειες ώστε να τον βρεί και τελικά βρέθηκεο αδερφός της μέσω του Ερυθρού Σταυρού.Δυστυχώς η μητέρα τους έφυγε με τον καημό του γιού της, αλλά άφησε επιθυμία στην κόρη της να κάνει τα πάντα για να συναντηθούν τα αδέρφια.Ο χρόνος που χάσανε,η αναπηρία του Μαρίνου,η συνάντησή τους,ο αναγκαστικός χωρισμός τους λόγω απόστασης αυτή τη φορά, ήταν καταστάσεις τις οποίες ήξερα από μικρό παιδί και κάθε φορά με διαπερνούσε ένα ρίγος βλέποντας τη μητέρα μου να υποφέρει για τον χαμένο της αδερφό.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Στο πρώτο σας βιβλίο «Για όσα δεν μιλήσαμε ποτέ» αναφέρεστε στις σχέσεις των ζευγαριών στο γάμο σήμερα. Ποια κατά τη γνώμη σας, και έχοντας η ίδια έναν επιτυχημένο γάμο, θεωρείτε ότι είναι τα σημαντικότερα συστατικά για έναν μακροχρόνιο και ευτυχισμένο έγγαμο βίο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ας υποθέσουμε πως ο γάμος είναι ένα σπίτι που χτίζουν δυο     άνθρωποι...Χρειάζεται κάθε μέρα  δουλειά και από τους δύο εξίσου.Μαζί  πρέπει να φτιάχνουν τα υλικά,να τα τοποθετούν σωστά ,να συνεργάζονται,να εμπιστεύονται,να αφουγγράζονται τις ανάγκες του άλλου έτσι ώστε να χτίσουν γερά το σπίτι ώστε να μην γκρεμιστεί.Άν κάποιος δεν κάνει σωστά τη δουλειά του το σπίτι θα αφήσει κενά και τότε θα μπάζει από κάπου..Οπότε είναι μια καθημερινή εργασία που οφείλουμε να κάνουμε με τον σύντροφό μας αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό.Χρειάζεται  προσπάθεια,καθημερινή επικοινωνία,αμοιβαία εμπιστοσύνη και φυσικά αγάπη και ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Θεωρείται ότι τα μέλη των οικογενειών στη σημερινή κοινωνία αφιερώνουν χρόνο για να μιλήσουν μεταξύ τους και πόσο σημαντικό θεωρείται αυτό το στοιχείο στην ισορροπία μιας οικογένειας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Η επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας είναι από τα σημαντικότερα ζητήματα γιατί από εκεί μπορείς να κατανοήσεις καλύτερα τα συναισθήματα που έχει κάθε μέλος της.Στη σημερινή εποχή παρ’όλο που ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός  και η τεχνολογία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας,οι άνθρωποι ενημερώνονται περισσότερο από ότι στο παρελθόν για θέματα που αφορούν στην ψυχολογία,στην ανατροφή των παιδιών,στη διατήρηση μιας καλής σχέσης.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πόσο σημαντική είναι η οικογένεια για σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Η οικογένειά μου είναι το παν για εμένα.Δυστυχώς ένα χρόνο πρίν έχασα τον αγαπημένο μου σύζυγο,απώλεια μεγάλη στη ζωή μου.Περάσαμε μαζί 31 υπέροχα χρόνια γεμάτα μοναδικές στιγμές.Μου χάρησε δύο υπέροχες κόρες και εκείνες με τη σειρά τους τρείς  εγγονές που μου δίνουν μεγάλη χαρά και αγάπη.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποιος ποιητής σας συγκινεί  ή/και σας γοητεύει περισσότερο; Θα μπορούσατε να μας αναφέρετε ένα απόσπασμα από ένα ποίημα του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Αγαπημένος ποιητής ο Οδυσσέας Ελύτης και αγαπημένο ποιήμα το Μονόγραμμα. 

Θα αναφέρω ενα απόσπασμα από αυτό το οποίο με εκφράζει πολύ μετά τον θάνατο του αγαπημένου μου συζύγου.

Θα πενθώ πάντα —μ' ακούς;— για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο

Θα γυρίσει άλλου τις χαρακιές

Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος

Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός

Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου

Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ' άλλα που πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια

(......)

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που σας συγκλόνισε βαθιά και το θυμάστε ακόμα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Το  «Άννα Καρένινα»του Λ.Τολστόι. Ήταν και το πρώτο βιβλίο το οποίο διάβασα. Ήμουν στην πρώτη γυμνασίου και ακόμη θυμάμαι πόσο συγκινήθηκα τότε φτιάχνοντας εικόνες τις σελίδες του βιβλίου αυτού.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Αν έπρεπε να διαλέξετε 5 βιβλία αγαπημένων σας συγγραφέων ποια θα ήταν αυτά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Η Ασκητική-Ν.Καζαντάκης , Έγκλημα και Τιμωρία-Φ.Ντοστογιεφσκι, Οι Άθλιοι-Β.Ουγκό, Πόλεμος και Ειρήνη-Λ.Τολστόι, Όλιβερ Τουίστ-Κ.Ντίκενς

ΕΡΩΤΗΣΗ : Μοιραστείτε μαζί μας την υπόθεση του νέου σας βιβλίο με τον τίτλο "Στο σεντούκι της ψυχής μου" ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Το τρίτο μου βιβλίο θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από τον καινούριο εκδοτικό οίκο που συνεργάζομαι,τις εκδόσεις «Έξη». Αναφέρεται στη ζωή μιας κοπέλας τις δεκαετίες του ’50 ,όπου είναι ακόμη παιδί, και ακολουθούμε την πορεία της καθώς μεγαλώνει εως και τη δεκαετία του ’80 .Αναφέρεται στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων τα μεταπολεμικά χρόνια και ιδιαίτερα της συγκεκριμένης γυναίκας η οποία μένει ορφανή από παιδί και προσπαθεί να επιβιώσει μόνη της περνόντας από διάφορες κακουχίες.Ο χαμός των γονιών της,η παιδική εκμετάλευση ,οι άνθρωποι σταθμοί της ζωή της,οι πόλεις που αλλάζει συνεχώς για ενα καλύτερο αύριο,ο αγώνας για επιβίωση,το παιδί που δεν μεγαλώνει στα χέρια της και η μετέπειτα εξέλιξη της ζωής της είναι καταστάσεις τις οποίες αναφέρω στο τρίτο μου μυθιστόρημα.Η ουσία του βιβλίου είναι πως ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει να βγεί νικητής κάνοντας όνειρα και βάζοντας στόχους στη ζωή του.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

1. "Για όσα δε μιλήσαμε ποτέ"

Εκείνη δεν κατάλαβε την αλλαγή που έγινε στον άντρα της. Δεν κατάλαβε τη σωματική και ψυχική απομάκρυνση. Δεν έβλεπε το πρόβλημα που απλωνόταν μπροστά της. Είχε ξεχάσει να είναι γυναίκα εκτός από μάνα και νοικοκυρά. Χανόταν στον χρόνο των άλλων υποχρεώσεων και ήταν πάντα κουρασμένη. Μια γυναίκα, χαμένη στις καθημερινές της υποχρεώσεις...

Εκείνος κοιτώντας το ταβάνι, το μυαλό του γύρισε στο βράδυ που πέρασε. Ήταν τόσο όμορφα, που δεν μετάνιωσε για την πράξη του. Η Ελπίδα πρόσθεσε στη ζωή του αυτό που του έλειπε, αυτό που δεν έπαιρνε από τη Δέσποινα εδώ και χρόνια...

2. "Παράθυρο στο χρόνο"

 
Μια αληθινή ιστορία, βασισμένη στη ζωή της γιαγιάς Λέγκως, της προγιαγιάς μου, αλλά και των απογόνων της.
Όλη η πορεία του Κώστα και της Λέγκως και των παιδιών τους και των παιδιών των παιδιών τους από το Ουσάκ της Μικράς Ασίας. Από την εγκατάληψη του τόπου τους κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής ως την αγωνιώδη και γεμάτη ταλαιπωρίες σωτήρια εγκατάστασή τους στη Σαλονίκη και την πρόοδό τους στη νέα πατρίδα.
Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και η ζωή της προσφυγιάς σκορπίζουν την οικογένεια σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας. Οι ιστορικές συγκυρίες, οι νέοι πόλεμοι και διχασμοί, οικογενειακοί και πολιτικοί, στέλνουν τα αδέρφια σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα, εντός και εκτός συνόρων.
Μετά από πολλά χρόνια ξαναβρίσκονται. Ποτέ όμως όλα μαζί. Και το Ουσάκ είναι ένα αναπάντητο ερωτηματικό, μια μακρινή ανάμνηση, που αναβιώνει στη γεύση ενός καζάν ντιπί, έτσι όπως το έφτιαχνε η γιαγιά Λέγκω με τ' όνομα.

ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ