Αν έπρεπε δίπλα στις λέξεις "άκρως ανατρεπτικό" να γράψω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αυτό θα ήταν σίγουρα το "Αλέξ", του Πιερ Λεμέτρ. Ναι, φυσικά και περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα συστατικά που απαιτούνται : μια απαγωγή, έναν ευφυή και ιδιαίτερο αστυνόμο, κατά συρροή δολοφονίες, κρυμμένα μυστικά, όμως με μια ειδοποιό διαφορά. Τίποτα δεν ακολουθεί το δρόμο της λογικής, κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται, ο θύτης είναι θύμα ή μπορεί και όχι, και όταν τελικά η αλήθεια βγει στο φως δεν είναι σίγουρο ότι θα ρίξει άπλετο φώς ή θα τυφλώσει...Μπερδευτήκατε;
 |
| ΚΛΙΚ για να διαβάσετε την υπόθεση |
Όταν διάβασα την υπόθεση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, θεώρησα ότι η μικρή περιγραφή είχε απλά ως σκοπό να προκαλέσει την περιέργεια του αναγνώστη. Αυτή τη στιγμή που πρέπει να παρουσιάσω συνοπτικά την πλοκή, έχω να καταθέσω (μιας και πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα) ότι κυριολεκτικά δεν μπορείς να γράψεις σχεδόν τίποτα. Γιατί η επιτυχία αυτού του μυθιστορήματος οφείλεται ως επι το πλείστον στις αδιάκοπες ανατροπές μέχρι το τέλος, και κάθε πληροφορία θα διαλύσει απλά την ατμόσφαιρα και το μυστήριο που τόσο περίτεχνα έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας. Μια βίαιη απαγωγή συμβαίνει στο Παρίσι και οι διωκτικές γαλλικές αρχές με επικεφαλή τον αστυνόμο Καμίγ Βεροβέν καλούνται να βρουν το θύμα προτού να είναι αργά. Ένας αγώνας δρόμου εξελίσσεται καθώς κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει το θύμα και ν 'ανησυχεί για την απουσία της. Ξαφνικά μια πληροφορία, θα τους οδηγήσει στο κρησφύγετο του απαγωγέα, μόνο που το θύμα έχει εξαφανιστεί. Και τότε όλα αλλάζουν, η εικόνα αρχίζει να θολώνει επικίνδυνα και οι έρευνες παίρνουν άλλη κατεύθυνση. Τί συμβαίνει επιτέλους με την Αλέξ;
Ομολογώ ότι στην αρχή θεώρησα ότι πρόκειται για άλλη μια συνηθισμένη υπόθεση απαγωγής, με έναν θύτη με αρρωστημένες ορέξεις και διαθέσεις. Σελίδα σελίδα όμως ένιωθα να βυθίζομαι στην απόγνωση του αστυνόμου Καμίγ, να βιώνω τις τραγικές προεκτάσεις αυτής της υπόθεσης στην προσωπική του αυτοκυριαρχία και ψυχολογία και ταυτόχρονα ν' αδυνατώ να βγάλω άκρη από τις πράξεις και τα γεγονότα. Υπήρχαν στιγμές που ήμουν απλά βέβαιη ότι είχα συλλάβει την αλήθεια, αλλά γρήγορα η πλοκή και οι εξελίξεις με διέψευδαν παταγωδώς. Μέχρι το τέλος. Μέχρι και τη στιγμή που η αλήθεια εμφανίζεται μπροστά στα μάτια σου, συνειδητοποιείς ότι όλα είναι ένα ψέμα.
Ο συγγραφέας είναι χαρισματικός : έχει κατορθώσει να αναβιώσει τη Χιτσοκική ατμόσφαιρα σε ένα μυθιστόρημα νουάρ με αγωνία, δράση, έντονες ενδείξεις αλλά ουδεμία χειροπιαστή απόδειξη. Εναλλάσσοντας την αφήγηση των γεγονότων μία από την πλευρά της Αλέξ που αναζητείται, και μία από την πλευρά του Αστυνόμου Βεροβέν καθώς προσπαθεί να ιχνηλατήσει τα μηδαμινά στοιχεία που εμφανίζονται με δυσκολία, καταφέρνει να καθηλώσει τον αναγνώστη και να τον παρασύρει σε μια δαιδαλώδη διαδρομή, σε ένα ανελέητο κυνηγητό όπου οι αστυνομικές αρχές βρίσκονται πάντα ένα βήμα πίσω. Κάθε λεπτομέρεια παίζει το ρόλο της, είναι το κλειδί για να ξεκλειδώσει ακόμα ένα κουτάκι, για να φτάσουμε στο τέλος του λαβύρινθου.
Ο χαρακτήρας της Αλέξ διχάζει, προκαλεί ερωτηματικά και αντιφατικά συναισθήματα. Ο χαρακτήρας του Καμίγ πνίγεται μέσα στον πόνο, τις ενοχές και την ανάγκη να διαλύσει τα φαντάσματα του παρελθόντος. Δύο παράλληλες ιστορίες, δύο παράλληλοι χαρακτήρες που ψάχνουν την κάθαρση στην τραγωδία της ζωής τους, και την απονομή δικαιοσύνης, ο καθένας από τη δική του σκοπιά. Οι δευτεραγωνιστές που πλαισιώνουν την συναρπαστική πλοκή, ιδιαιτέρως οι συνάδελφοι του αστυνόμου, είναι χαρτογραφημένοι με απλότητα, προβάλλουν την αξία της φιλίας και συγκινούν. Η γραφή του είναι απλή, μεστή, με κοφτές φράσεις και δεν παρεκκλίνει της πορείας της με περιττές περιγραφές. Αν νιώσετε κάποια στιγμή ότι ο συγγραφέας φλυαρεί, σύντομα θα διαπιστώσετε ότι υπήρχε λόγος για τις υπερβολικές λεπτομέρειες κάποιων σκηνών, γιατί εκεί κρύβονται τελικά οι συγκλονιστικές αποδείξεις.
Ο χρόνος είναι αμείλικτος, το παρελθόν στιγματίζει με την ωμότητα και την αγριότητα των γεγονότων, και το σήμερα παλεύει να κλείσει τις πληγές, τα στόματα, τα λάθη και τις ενοχές. Η αλήθεια θα λάμψει ή μήπως όχι;