Κριτική του βιβλίου "Απώλειες" Ιουλία Ιωάννου, εκδόσεις Λιβάνη

"Απώλειες". Μια λέξη που στοιχειώνει τον καθένα μας. Μια λέξη που όλοι φοβόμαστε και όταν εισβάλλει στη ζωή μας, προκαλεί ανείπωτο πόνο. Γιατί η απώλεια μιας ανθρώπινης ύπαρξης δεν ξεπερνιέται ποτέ και ανοίγει μια βαθιά πληγή στην ψυχή, που πάντα αιμορραγεί. Με το δύσκολο αυτό θέμα καταπιάνεται η συγγραφέας Ιουλία Ιωάννου στο νέο της μυθιστόρημα, ακολουθώντας τα χνάρια δυο γυναικών, της Μαρίας και της Ειρήνης. Δύο αδερφές, σαν άλλες πρωταγωνίστριες αρχαίας τραγωδίας, αναμετρώνται με το παρελθόν τους, παλεύουν απεγνωσμένα να σταθούν όρθιες για ν΄αντιμετωπίσουν τα χτυπήματα της μοίρας και επιζητούν τη συγχώρεση για τις αποφάσεις εκείνες που καθόρισαν το πεπρωμένο όλων. Και καθώς τα χρόνια περνούν δίνουν τη σκυτάλη στα παιδιά τους, προσπαθούν ν' αναπληρώσουν το χαμένο χρόνο, να σταθούν στο πλάι τους, επιζητώντας να τα δουν ευτυχισμένα. Μα η ζωή έχει πάντα άλλα σχέδια...

ΚΛΙΚ για να διαβάσετε την υπόθεση

Η Ειρήνη ζει ευτυχισμένη με τους γονείς της σ' ένα μικρό χωριό, στο οποίο ασκεί το αγροτικό του ο γιατρός Χρήστος Αντωνίου. Χωρίς να το καταλάβουν, οι ζωές τους θα δεθούν για πάντα, μα αστάθμητοι παράγοντες δεν θα επιτρέψουν στη σχέση αυτή να ευδοκιμήσει. Η αδερφή της Ειρήνης, η Μαρία, θα αναγκαστεί να πάρει μια σημαντική απόφαση για να τη βοηθήσει να βγει από το αδιέξοδο που απειλεί να καταστρέψει το μέλλον της στη μικρή, κλειστή κοινωνία που ζουν. Τα χρόνια περνούν και οι δύο αδερφές θα βρεθούν σε μια επαρχιακή πόλη να συμβιώνουν στο ίδιο σπίτι, μετά τον τραγικό και αιφνίδιο θάνατο του άντρα της Ειρήνης, Λάμπη. Οι ισορροπίες έχουν ανατραπεί, οι δυσκολίες διαδέχονται η μία την άλλη, και μια απρόσμενη συνάντηση θα σηματοδοτήσει την αρχή συνταρακτικών εξελίξεων. Θαμμένα μυστικά βλέπουν το φως και χαράσσουν νέους δρόμους, αβυσσαλέα μίση οδηγούν σε αποτρόπαιες πράξεις και αρρωστημένες εμμονές βρίσκουν διέξοδο μέσα από την σωματική κακοποίηση. Ο πόνος και ο θάνατος επισκέπτονται ξανά και ξανά την οικογένεια αυτών των δύο γυναικών, και εκείνες ψάχνουν ένα στήριγμα. Ελπίζουν πως το χαμόγελο θα επιστρέψει στα χείλη τους αλλά το πεπρωμένο έχει ήδη ορίσει τι μέλλει γενέσθαι...

Η συγγραφέας αφέθηκε στην ιστορία ζωής αυτών των ανθρώπων, αφουγκράστηκε τον πόνο τους, αγκάλιασε τις αδυναμίες τους, συμμερίστηκε τις αγωνίες τους και αποτύπωσε με απλότητα τα γεγονότα που κλυδώνισαν την ψυχική τους ισορροπία. Εστίασε με υπομονή στην προσωπικότητα του κάθε χαρακτήρα και χρωμάτισε την ψυχοσύνθεσή του, δημιουργώντας ένα εναρμονισμένο σύνολο ηρώων που σε στροβιλίζουν στη δίνη του σπαραγμού τους. Μέσα από τις αποφάσεις τους, την υπομονή τους, την πίστη τους στο μέλλον, την αποδοχή των λαθών τους, παραδίδουν μαθήματα αισιοδοξίας και ανθρωπιάς, κατανόησης και υπέρβασης του ίδιου μας του εαυτού. Προκαλούν μια έκρηξη αντιφατικών συναισθημάτων στον αναγνώστη με κυρίαρχη τη συγκίνηση άλλοτε από ευτυχία, άλλοτε από ικανοποίηση, άλλοτε από αβάσταχτη θλίψη. 

Η στάση ζωής της κάθε γενιάς αποτελεί και μια ηθογραφία της εκάστοτε εποχής. Διαφορετικά ήθη και αντιλήψεις συγκρούονται με πάθος και το χάσμα γενεών προσπαθεί να βρει σημεία επαφής και κατανόησης. Ταυτόχρονα προβάλλονται σοβαρά και κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα, τα οποία συναντάμε όλο και συχνότερα στις μέρες μας και απαιτούν την δική μας κινητοποίηση και ευαισθησία. Οι "απώλειες" εκτός από μία συγκλονιστική και βαθιά ανθρώπινη ιστορία, είναι και ένα καμπανάκι για όλους μας. Μία υπενθύμιση ότι πάνω και πέρα από όλα οφείλουμε να είμαστε άνθρωποι και να βρίσκουμε τη δύναμη σε κρίσιμες καμπές της ζωής μας να συγχωρούμε και να προσφέρουμε την αγάπη μας χωρίς αντάλλαγμα. Γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο...

Κάθε απώλεια μας κλονίζει ανεπανόρθωτα μα οφείλουμε να συνεχίσουμε με επιμονή και ψυχικό σθένος για όσους βρίσκονται ακόμα δίπλα μας...

ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ