Η Ανν Ένραϊτ θα βρίσκεται στην Αθήνα την Πέµπτη 16 Μαρτίου
2017, όπου θα συνοµιλήσει µε τη δηµοσιογράφο Μαριλένα Αστραπέλου
στο πλαίσιο των συναντήσεων «Οι συγγραφείς του κόσµου στον
Ιανό».
Το τελευταίο της µυθιστόρηµα "Ο χορταριασµένος δρόµος" (µτφρ. Αντώνης Καλοκύρης, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015)
διαδραµατίζεται σε µια µικρή πόλη της Ιρλανδίας, στις ακτές του Ατλαντικού.
Είναι µια ιστορία για την οικογένεια, τον αποχωρισµό, τον οίκτο και
την ιδιοτέλεια, για τα κενά στην ανθρώπινη καρδιά και τον αγώνα µας να τα
καλύψουµε.
Στο βιβλίο ξεδιπλώνεται η ιστορία της Ρόζαλιν, κυρίαρχης προσωπικότητας στην οικογένεια των Μάντιγκαν που βρίσκεται
ένα βήµα πριν από την απόλυτη ένωση ή την ανεπανόρθωτη διάλυση.
Όταν µεγαλώνουν, τα τέσσερα παιδιά της Ρόζαλιν εγκαταλείπουν τη
δυτική Ιρλανδία για να βιώσουν ζωές που δεν µπορούσαν ποτέ να
φανταστούν – στο Δουβλίνο, στη Νέα Υόρκη και στο Μάλι της Αφρικής. Στις
αρχές της τρίτης ηλικίας η δύστροπη, υπέροχη µητέρα τους
ανακοινώνει πως αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι και να τους δώσει τα µερίδιά
τους. Τα ενήλικα τέκνα της επιστρέφουν για τα τελευταία Χριστούγεννα
στο σπίτι, µε την αίσθηση ότι η παιδική τους ηλικία εξαφανίζεται, ότι
οι προσωπικές τους ιστορίες γίνονται αντικείµενο αγοραπωλησίας. Ένα βαθιά συγκινητικό µυθιστόρηµα για την απέλπιδα προσπάθεια των
µελών µιας οικογένειας να ανακτήσουν τις σχέσεις που έχασαν και να σφυρηλατήσουν όσες δεν είχαν ποτέ.
Ο χορταριασµένος δρόµος είναι το πιο ώριµο και ολοκληρωµένο µυθιστόρηµα της Ανν Ένραϊτ, µιας επιβλητικής συγγραφέως που ενσωµατώνει στο έργο της όλο το δυναµισµό και την
απαστράπτουσα ένταση της ιρλανδικής παράδοσης.
ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ
Πέµπτη 16 Μαρτίου 2017 και ώρα 8.30 η Ανν Ένραϊτ συνοµιλεί
µε τη
δηµοσιογράφο Μαριλένα Αστραπέλου. Θα υπάρχει διερµηνεία.
ΙΑΝΟΣ: Σταδίου 24, Αθήνα, τηλ. 210 32.17.917
Αποσπάσµατα κριτικών για το µυθιστόρηµα "Ο χορταριασµένος δρόµος"
«[...] Με περισσή λοιπόν αυτοπεποίθηση και αρκετές δόσεις
(αυτο)σαρκασµού, η συγγραφέας σαλπάρει για να ανατµήσει την ίδια της την κοινωνία, χρησιµοποιώντας την
οικογένεια ως στοιχειώδη µονάδα. Καθώς διαθέτει έναν ασυνήθιστο συνδυασµό ταλέντων – παρατηρητικότητα, σαρκασµό,
ισορροπηµένη δοσολογία λυρισµού και νατουραλισµού, αιφνιδιασµό στον αναγνώστη µε εικόνες και
απρόσµενους προσδιορισµούς – τα καταφέρνει εξαιρετικά καλά [...]».
Μιχάλης Μοδινός, Τα Νέα, 16.04.2016
«[...] Η Ένραϊτ γράφει ένα µυθιστόρηµα γεµάτο κραδασµούς και
εσωτερικές σπείρες. Είναι γραµµένο µε τον µόνο ανθρώπινο τρόπο: τη συµπόνια και την κατανόηση. Κάθε ιστορία
µοιάζει να διεκδικεί την αυτονοµία της, κι όντως, το καταφέρνει. Η θητεία της Ένραϊτ στο διήγηµα τη βοηθάει να
φτιάξει παράλληλες ιστορίες που όλες µαζί ενθέτονται σε ένα βασικό κορµό. Είναι ένα µυθιστόρηµα µύησης
στην απώλεια και στον ετεροκαθορισµό. Ένα ταξίδι στον εσωτερικό, χορταριασµένο δρόµο των ανθρώπων. Η
πολύ καλή µετάφραση ανήκει Αντώνη Καλοκύρη».
Διονύσης Μαρίνος, www.fractalart.gr, Δεκέµβριος 2015
Αποσπάσµατα κριτικών για το µυθιστόρηµα "Το ξεχασµένο βαλς"
«Σε µια πρώτη ανάγνωση, το βιβλίο της Ανν Ένραϊτ είναι µια
ιστορία απιστίας, µια σύντοµη σπουδή στη µοιχεία, τους κλυδωνισµούς και τις µεταπτώσεις της. [...] Ωστόσο,
εκτός από ιστορία µιας απιστίας, το ωραίο µυθιστόρηµα της πολυβραβευµένης Ένραϊτ είναι η αφήγηση της σταδιακής
επικυριαρχίας του παιδιού, της κλιµακούµενης ανάδυσής του, άπαξ και υπάρχει, ως επίκεντρου κάθε ενήλικης
σχέσης: η πρωταγωνίστρια, παρά το ανελέητο χιούµορ της, την αποστασιοποίησή της από την ηθική παράµετρο
της επιλογής της, την κριτική µατιά της απέναντι στο ίδιο το ερωτικό βίωµα, τη συνεχή αυτοπαρατήρησή της,
αφήνεται στη σαγήνη που της ασκεί ο τρίτος πόλος της σχέσης της µε τον αγαπηµένο, η µικρή (και µάλλον επιληπτική)
κόρη του, η Έβι. Το βλέµµα αυτού του παιδιού, τόσο ευθύ και τόσο άδολο, είναι το µέτρο του έρωτά της,
υπενθυµίζοντάς της την ευτέλεια, τη µικρότητα της κλεψιγαµίας».
Κατερίνα Σχινά, Η Καθηµερινή, 10 Ιουνίου 2012
«Πόσο ενδιαφέρον να έχει η ιστορία µιας συνηθισµένης
εξωσυζυγικής απιστίας στη σηµερινή Ιρλανδία; Τι το συναρπαστικό να υπάρχει στο χρονικό της, όταν γνωρίζεις εκ
των προτέρων το άδοξο τέλος της; Και πώς γίνεται να κρεµιέσαι από το στόµα εκείνης που την έζησε και την
αφηγείται, όταν δεν µπαίνει καν στον κόπο να σου γίνει συµπαθής; Κι όµως, στο Ξεχασµένο βαλς της Ανν Ένραϊτ υπάρχει
τόση ειλικρίνεια, τόση αµεσότητα και τόσο καυστικό χιούµορ, που δεν τ' αφήνεις από τα χέρια σου. [Η
Ένραϊτ] είναι από τους συγγραφείς που παίζουν στα δάχτυλα τα ζητήµατα της αγάπης και του έρωτα, και οι οποίοι,
εστιάζοντας στις πιο περίπλοκες οικογενειακές σχέσεις, είναι ικανοί να µεταφέρουν το σφυγµό µιας ολόκληρης
εποχής».
Σταυρούλα Παπασπύρου, www.protagon.gr, Ιούνιος 2012
Αποσπάσµατα κριτικών για το µυθιστόρηµα "Η συγκέντρωση"
«Δώδεκα αδέλφια "ελευθέρας βοσκής". Θερµόαιµοι,
οξύθυµοι, αυτοκαταστροφικοί. Όταν ο αγαπηµένος της αδελφός αυτοκτονεί, η σαραντάχρονη αφηγήτρια γυρνά στο
παρελθόν. Το ανασυντάσσει, το προσλαµβάνει διαφορετικά. Η Ανν Ένραϊτ γράφει ένα βιβλίο για το στοργικό
τέρας που λέγεται οικογένεια και... παίρνει το βραβείο Booker. [...] Η συγκέντρωση δεν είναι µυθιστόρηµα πλοκής. Η
πλοκή είναι υποτυπώδης, σχεδόν µπανάλ. Το βιβλίο χαρτογραφεί την εσωτερική ζωή και όχι τη δράση των ηρώων
του. Κι αυτό το κάνει µε παρατηρητικότητα που εµβολίζει τα συµβάντα. Η αφηγήτρια αναζητεί την αισθηµατική
εκπυρσοκρότηση που αυτά προκάλεσαν».
Σοφία Νικολαΐδου, Τα Νέα, 12.01.2008