"Όλα μπορούν να συμβούν μ' ένα άγγιγμα" και οι ορμητικές ιστορίες της συγγραφέως Μαρίας Κουγιουμτζή το καταδεικνύουν απόλυτα. Πόσο εύκολο είναι να κρυφτείς πίσω από ανούσιες περιγραφές μα πόσο δύσκολο να τολμήσεις να αποτυπώσεις την σκληρή πραγματικότητα με λυρικότητα και ποιητική χροιά. Αρκεί να μην φοβηθείς να ακολουθήσεις την ένταση των σκέψεών σου. Και τότε οι λέξεις ξεχύνονται με ωμότητα και δημιουργούν έντονες εικόνες που τριβελίζουν το μυαλό χωρίς έλεος.
 |
| ΚΛΙΚ για να διαβάσετε την υπόθεση |
Ένα κολάζ από στιγμιότυπα της ζωής καθημερινών ανθρώπων που έζησαν στο χθες, που παλεύουν στο σήμερα, που θέτουν τα θεμέλια για το αύριο. Δεν ενώνονται άμεσα μεταξύ τους, μα όλοι ταλανίζονται από επικίνδυνα πάθη και αμείλικτες ενοχές. Τους ενώνουν ο θάνατος, η αθωότητα της παιδικής ψυχής, το απύθμενο μίσος, η ματαιότητας της ύπαρξής μας, η ελπίδα ενός χαμόγελου, η παράνοια της συμπόνοιας, οι αρρωστημένες σκέψεις που οδηγούν στην άβυσσο της ανηθικότητας. Δεν παίζουν ρόλο τα ονόματα, οι τόποι, οι εποχές. Τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τις πράξεις είναι εκείνα που έχουν σημασία σε κάθε ανθρώπινη επαφή.
Η συγγραφέας δημιούργησε μια σύγχρονη και καυστική συλλογή διηγημάτων που κινούνται στην τροχιά του θανάτου, της απώλειας και του μαρασμού αλλά κατορθώνουν την ίδια στιγμή να σπάσουν τα δεσμά κάθε μορφής καταπίεσης και εγκλωβισμού. Κάθε ιστορία είναι μια αντίφαση, όπως ακριβώς είναι και η ζωή. Και είναι τόσο δυνατά τα συναισθήματα που γεννιούνται σε κάθε πρόταση που στέκεσαι βουβός μπροστά στο μεγαλείο μα και τη σαθρότητα της ανθρώπινης ψυχής. Αναλογίζεσαι, συγκινείσαι, εκστασιάζεσαι, σαστίζεις, ξαφνιάζεσαι. Οι σχέσεις αλλάζουν πρόσωπα και προσωπεία και οι πράξεις άλλοτε τρυφερές και άλλοτε μιαρές, αποκαλύπτουν απλές στιγμές που κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών. Το σμίξιμο της ποιητικής γραφής με την ένταση του πεζού κειμένου της κας Κουγιουμτζή πραγματικά κατάφερε να αναδείξει τα βαθύτερα νοήματα και να πυροδοτήσει τις αισθήσεις.
Κάθε ιστορία αφήνει το δικό της αποτύπωμα στον κάθε αναγνώστη, όμως λύγισα μπροστά στη μικρή Μιχαλίτσα που ήξερε πώς όλα θα τελειώσουν "όταν ωριμάσουν τα πορτοκάλια", έμεινα έκπληκτη όταν διαπίστωσα πως υπάρχουν "τρεις εκδοχές της συμπόνιας" και βούρκωσα "με τη γιαγιά". Και νομίζω πως συναισθάνθηκα "τι σημαίνει ο κόσμος σου όλος να κρέμεται απ' την αγάπη ενός σκύλου".
Αξίζει να σεργιανίσει ο καθένας στα άδυτα της ψυχής, της καρδιάς, του μυαλού και να συναντήσει τις δικές του αλήθειες μέσα από τον αντικατοπτρισμό στιγμών και αναμνήσεων ανθρώπων της διπλανής πόρτας.
ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ