Ενα αφήγημα για τη δράση –και τελικά τη φερόμενη ως αυτοκτονία – του διαβόητου Δημήτρη Βακρινού
Ήταν οι γιορτινές ημέρες του 1994 όταν ο μεγαλύτερος έλληνας
σίριαλ κίλερ, Δημήτρης Βακρινός, κλιμάκωνε τις επιθέσεις του σε ανυποψίαστα
θύματα γράφοντας με μελανά χρώματα μία από τις πλέον σοκαριστικές υποθέσεις
στην ιστορία του εγχώριου εγκλήματος. Τον Γενάρη εκείνης της χρονιάς, για
παράδειγμα, πυροβολεί τέσσερις φορές τον ταξιτζή Θεόδωρο Ανδρεάδη. Θα
ακολουθήσουν τα ματωμένα Χριστούγεννα του 1995. «ΤΑ ΝΕΑ» παρουσιάζουν το
αφήγημα του πλέον διαβόητου κατ' εξακολούθηση δολοφόνου, ο οποίος βρέθηκε
κρεμασμένος από τα κορδόνια των παπουτσιών του στη φυλακή του Κορυδαλλού το
1997.
14 Mάρτη 1993... Ο 18χρονος Ανδρέας Σβύρος κι ο 16χρονος
Θεόδωρος Μπίτουλας πειράζουν τον Παναγιώτη Μπενέκη και τη φίλη του Νεκταρία
Γιάννη. Πρόκειται για εφηβικά αστεία, τρυφερά έως και κακόγουστα, μεταξύ φίλων.
Ο διερχόμενος 35χρονος Δημήτρης Βακρινός παρεμβαίνει και τους παρατηρεί σε
αυστηρό τόνο. Οι δύο έφηβοι γελούν με τον βραχύσωμο Βακρινό και του
απευθύνονται με απαξιωτικό τρόπο... «Φύγε από δω, ρε κοντοστούπη, να μη σε...»
Κι αυτή είναι η αρχή της καριέρας του μεγαλύτερου έλληνα δολοφόνου κατ'
εξακολούθηση. Ο Βακρινός μιλάει με το σαρανταπεντάρι του. Αποτέλεσμα, ο Σβύρος
χάνει το μάτι του κι ο Μπίτουλας τραυματίζεται σοβαρά στη σπονδυλική του στήλη.
20 Νοέμβρη 1993... Ο
Βακρινός μαζεύει με το ταξί του την 25χρονη Αναστασία Σημιτζή, μισομεθυσμένη,
από την Αγία Βαρβάρα. Οι δυο τους καταναλώνουν αρκετές ποσότητες αλκοόλ και
καταλήγουν σε ερημική περιοχή του Σκαραμαγκά, όπου ο Βακρινός τής ζητάει να
κάνουν έρωτα. Η κοπέλα αρνείται και ο Βακρινός βιώνει για μια ακόμη φορά την
απόρριψη. Βγάζει από το πορτ μπαγκάζ ένα μπιτόνι με πετρέλαιο, την περιλούζει
και της βάζει φωτιά.
Χριστούγεννα του
1993... Στην πιάτσα ταξί της Ελευσίνας, ο ταξιτζής Θεόδωρος Ανδρεάδης παίρνει
τη σειρά τού Βακρινού. Οταν εκείνος διαμαρτύρεται έντονα, ο Ανδρεάδης τον
εξυβρίζει και τον χτυπάει, ταπεινώνοντάς τον μπροστά σε πολλούς συναδέλφους
τους.
9 Γενάρη 1994... Ο
Βακρινός επιβιβάζεται στο ταξί του Ανδρεάδη ως πελάτης και του ζητάει να τον
μεταφέρει στο Λουτράκι. Στον δρόμο προφασίζεται την ανάγκη του και του ζητάει
να σταματήσει. Ζητάει λίγο νερό για να πλύνει τα χέρια του. Οταν ο Ανδρεάδης
φέρνει ένα μπιτόνι με νερό από το πορτ μπαγκάζ, βρίσκεται αντιμέτωπος με το
σαρανταπεντάρι του Βακρινού. Δέχεται τέσσερις βολίδες. Μετά, ο Βακρινός
μεταφέρει το πτώμα σε ερημική τοποθεσία της Ελευσίνας, όπου και το πυρπολεί.
10 Δεκέμβρη 1995... Ο
Βακρινός αποπειράται στα Σεπόλια να διαρρήξει το αυτοκίνητο της Μαρίας
Χριστοφοράτου. Οι 23χρονοι νεαροί Αντώνης Δίπλας και Γιώργος Καυκάς σπεύδουν να
τον σταματήσουν. Το σαρανταπεντάρι όμως του Βακρινού έχει πάλι τον λόγο. Ο
Δίπλας τραυματίζεται στο χέρι, ενώ ο Καυκάς μένει παράλυτος εφ' όρου ζωής.
21 Δεκέμβρη 1995... Ο
Βακρινός έχει πουλήσει ένα αυτοκίνητο στους αδελφούς Αντώνη και Κώστα
Σπυρόπουλο, αλλά θεωρεί ότι τον είχαν ρίξει στον διακανονισμό. Μεταβαίνει στο
Μενίδι με κλεμμένη μοτοσυκλέτα και προσπαθεί να διαρρήξει το αυτοκίνητο. Τα
καταφέρνει, αλλά τα δύο αδέλφια τον αντιλαμβάνονται και αρχίζει μια σκληρή
καταδίωξη, μέχρι να καταφέρουν να τον στριμώξουν σ' ένα βενζινάδικο. Ο Βακρινός
όμως πυροβολεί χωρίς δισταγμό εναντίον τους και τους τραυματίζει. Τα δύο
αδέλφια είναι πεσμένα στο έδαφος και προσπαθούν να κρυφτούν. Ο Βακρινός φεύγει,
αλλά επιστρέφει σε λίγο και τους πυροβολεί εξ επαφής. Δεν είχε άλλη επιλογή,
καθώς τον είχαν αναγνωρίσει.
30 Μάη 1996... Ο
Σεραφείμ Αγιαννίδης είχε προξενέψει την κουμπάρα του στον Βακρινό, αλλά τελικά
τα πράγματα στράβωσαν με οδυνηρό τρόπο. Ο Βακρινός θεώρησε τον Αγιαννίδη
υπεύθυνο και προσπάθησε να εισβάλει στο σπίτι του για να τον τιμωρήσει. Ο
νεαρός έλειπε από το σπίτι και ο πατέρας του Νίκος εγκλωβίζει τον Βακρινό και
ειδοποιεί την Αστυνομία. Στην ανταλλαγή πυροβολισμών, ο Βακρινός τραυματίζει
τον Νίκο Αγιαννίδη και τον αστυφύλακα Γρηγόρη Γεωργαντόπουλο, αλλά στην
προσπάθεια διαφυγής του χάνει το σαρανταπεντάρι του.
Αυτή είναι και η αρχή του τέλους για τον Δημήτρη Βακρινό.
Εκτός από τις καταθέσεις των μαρτύρων (τελικά βρέθηκαν να καταθέσουν σχεδόν
1.500 άτομα!), υπήρχαν και τα αποτελέσματα της Βαλλιστικής από την εξεύρεση του
γνωστού σαρανταπενταριού, που οδήγησαν στον εντοπισμό του. Ο Βακρινός τέθηκε
υπό στενή παρακολούθηση. Το βράδυ της 9ης Απρίλη κι ενώ δειπνούσε σε ταβέρνα
της Νίκαιας, όπου εργαζόταν η δεύτερη σύζυγός του Κούλα Χατζηδωγιαννάκη, τον
πλησίασαν άνδρες της Ασφάλειας. Οταν τον ρώτησαν «Πού είναι ρε μάγκα το
σαρανταπεντάρι;», αντί να αντιδράσει με βίαιο τρόπο, απάντησε χαμηλόφωνα «Εγώ
είμαι, με πιάσατε».
Μιλώντας αργότερα στην Αστυνομία, ο Βακρινός θα ομολογήσει
ότι είναι και δράστης της, ανεξιχνίαστης μέχρι τότε, δολοφονίας του γνωστού ως
«Πεταλούδα» ποινικού κρατουμένου Παναγιώτη Γαγλία. Τον είχε δολοφονήσει τον
Αύγουστο του 1987. Ο Βακρινός πίστευε ότι του είχε κλέψει μια καραμπίνα και ο
Γαγλίας, μετά από ολονύκτιο μεθύσι, του μίλησε προσβλητικά. Ο Βακρινός τον
σκότωσε με σιδηρολοστό κι έκρυψε το πτώμα, διπλωμένο σε νάιλον σακούλες, 20
χιλιόμετρα έξω από το Αργος, όπου και ανακαλύφθηκε τυχαία από περαστικό
κτηνοτρόφο. Ομολόγησε ακόμη τέσσερις ένοπλες ληστείες σε πρατήρια βενζίνης και
σουπερμάρκετ.
Βεβαρημένο παρελθόν. Για την ιδιάζουσα για τα ελληνικά εγκληματολογικά
χρονικά περίπτωση του Δημήτρη Βακρνού έχουν γίνει πολλές ψυχολογικές μελέτες κι
αναφορές... Κι ίσως χρειάζονται ακόμη περισσότερες. Ο μεγαλύτερος έλληνας
σίριαλ κίλερ, με πέντε ανθρωποκτονίες, έξι απόπειρες ανθρωποκτονίας και πέντε
ένοπλες ληστείες, έχει ένα λίαν βεβαρημένο παρελθόν. Αρχές του 1990, δουλεύει
πολλές ώρες σε ταξί για να συντηρήσει τη σύζυγό του. Οταν χωρίζουν, θεωρεί
υπαίτιους τα πεθερικά του και προκαλεί τον εμπρησμό του σπιτιού τους, πράξη για
την οποία καταδικάζεται ερήμην. Συνεχίζει να δουλεύει σκληρά και στέλνει
χρήματα στην αδερφή του για εκείνη και τα πέντε παιδιά της. Ζει σχεδόν μόνιμα
μέσα στη βρώμικη καμπίνα του ταξί Οπελ με την «αίσθηση της οριστικής απώλειας
κάθε ελπίδας για τη βελτίωση της ζωής του». Είναι ευάλωτος «στα φαντάσματα του
παρελθόντος» κι «εκτεθειμένος στην αδυσώπητη πραγματικότητα των δρόμων της
μεγαλούπολης». Οπως αποδείχθηκε, ο Βακρινός διέθετε ένα εξαιρετικά τραυματικό
παρελθόν, στη διάρκεια του οποίου είχε υπάρξει πολλές φορές θύμα φυσικής και
ψυχολογικής κακοποίησης από οικείους και αγνώστους. Επιπλέον είχε βιώσει με
δραματικό τρόπο την απόρριψη και την απαξίωση, ιδιαίτερα λόγω του ύψους του.
Τον Απρίλη 1997, ο Βακρινός οδηγείται στις φυλακές. Αρχίζουν
οι αναπαραστάσεις των δολοφονιών του. Λίγες μέρες αργότερα, και συγκεκριμένα
στις 12 Μάη, ο Βακρινός ζητάει από τον δεσμοφύλακα να μεταβεί στα λουτρά. Ο
δεσμοφύλακας ελέγχει ότι δεν φοράει ζώνη και τα παπούτσια του δεν έχουν
κορδόνια. Μετά από ένα τέταρτο, αρχίζουν να τον αναζητούν. Το μελανιασμένο σώμα
του αιωρείται άψυχο σ' έναν μεταλλικό σωλήνα, στα λουτρά της 3ης πτέρυγας των
φυλακών. Λέγεται ότι ο ίδιος είχε κλέψει και είχε κρύψει δύο κορδόνια
παπουτσιών στον τόπο της αυτοκτονίας του.
Γρηγόρης Αζαριάδης
Το διήγημα αναδημοσιεύεται από το "Βιβλιοδρόμιο" της εφημερίδας "Τα Νέα"
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης είναι συγγραφέας αστυνομικής
λογοτεχνίας. Πολυτιμότατο βοήθημα, απ' όπου αντλήθηκαν πολλές πληροφορίες, το
μοναδικό έργο του δόκτορα Εγκληματολογίας Παναγιώτη Παπαϊωάννου «Ανθρωποκτόνοι
κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή»